fbpx

Meld je aan voor een opleiding

Aanmelden

De kracht van metaforen tijdens rouwprocessen: verhalen in een doosje

De kracht van metaforen tijdens rouwprocessen: verhalen in een doosje

Door Academie-docent Tineke van Asseldonk

Loes (gefingeerde naam) komt bij mij omdat haar moeder is overleden toen ze zes jaar oud was. Inmiddels is ze vijftien jaar en loopt ze vast op school. Over haar verdriet praten doet ze liever niet.  Samen met haar vader is ze op intake geweest en vandaag is ons eerste gesprek samen. Ze zit tegenover me aan tafel en kijkt me aan.

Ik besluit een andere aanpak dan normaal te gebruiken en zet zo’n tien verschillende kleine doosjes voor haar op tafel. Ze kijkt wat ik aan het doen ben en ik voel haar nieuwsgierigheid groeien. Dit had ze niet verwacht en daarmee breng ik haar een beetje uit balans. Ik leg Loes kort uit dat elk doosje zijn eigen verhaal heeft, verhalen die verteld mogen worden. Maar ook verhalen die in het doosje mogen blijven zitten. Ik vraag haar één doosje te kiezen en deze voor zich neer te zetten.

In stilte gaan haar ogen langs alle doosjes. Soms pakt ze er eentje op, en dan nee, toch maar niet.  Uiteindelijk kijkt ze me aan met een doosje in haar hand. Ik nodig haar uit het doosje open te maken. Iets wat ze best wil doen, maar ook een beetje kinderachtig lijkt te vinden. Het dekseltje zit echter zo vast, dat het doosje niet open wil. Lachend zeg ik tegen haar dat ze goed gekozen heeft, haar verhalen willen ook niet graag naar buiten. Dit breekt het ijs en natuurlijk gaat de deksel open. Even kijkt ze naar het lege doosje: hoezo verhalen?!

Ik vraag haar om dieper in het doosje te kijken en op zoek te gaan naar verhalen uit haar jeugd. Ik geef haar de regie en de vrijheid om het doosje weer te sluiten als het genoeg is geweest. Ze kijkt me vragend aan, niet wetende waar te zoeken. Ik voel dat ik nu mag vragen naar haar verleden, naar het kleine meisje van zes jaar wiens moeder veel te vroeg overleed. Kijkend in het doosje zit ze even te staren en dan komen de verhalen.

Loes vertelt over haar mama, die altijd erg moe was en vaak op bed lag. Dat papa vaak niet thuis was en zij dan alleen met mama was. Ze begint te huilen als ze terugdenkt aan hoe het was, toen… Maar ze vertelt verder. Hoe ze mooie tekeningen maakte om haar moeder op te vrolijken en hoe haar moeder soms niet de moeite nam ze op te hangen. Eenmaal had ze op de tafel getekend en was mama heel erg boos op haar geworden, dat was ook dom van haar. Pas als het hele verhaal eruit is, sluit ze het doosje en kijkt me aan. De tranen lopen over haar wangen, maar het geeft niet.

Ineens zegt ze: “Als ik toen geweten had wat ik nu wist, had ik het anders gedaan.” Dit is een mooie uitnodiging om even terug te gaan naar het doosje. Ik vraag haar om dit tegen het kleine meisje van toen te zeggen. Dat wil ze wel. Ze zegt: “Waarom heb je niet mooier gekleurd? En waarom was je niet liever en deed je niet beter je best voor je moeder? Dan had ze misschien wel voor je kunnen zorgen!”

Loes maakt haar doosje dicht en geeft het terug aan mij. “Wil jij het voor mij bewaren?” Voor haar was de veiligheid van het doosje, waar ze zelf de regie over kreeg, voldoende om haar verhaal aan mij toe te vertrouwen.

De moeder van Loes overleed toen ze zes jaar was. Nu is ze vijftien jaar en komt dit verhaal, uit haar eigen doosje, naar boven. Ze is boos op zichzelf. Boos op het kleine meisje van zes jaar. Ze voelt zich nog schuldig en het voelde als falen wat ze had gedaan als kind.

Schuld en schaamte zijn stagnerende emoties in een rouwproces. Ze moeten gezien en gehoord worden, voordat ze langzaam maar zeker veranderen. Wat was ik blij dat dit verhaal vandaag naar buiten mocht komen.  

 

Wil je zelf ervaren wat beeldspraak en metaforen met je kunnen doen in rouw? Meld je dan aan voor het zomercollege Metaforen in de rouw op woensdagavond 7 juli 2021. Tijdens dit zomercollege maak je kennis met verschillende metaforen en leer je hoe én wanneer deze in te zetten in professionele en privésituaties.

 

2 Reacties op De kracht van metaforen tijdens rouwprocessen: verhalen in een doosje

  • Eva

    Ik hoor en zie het je doen; prachtig! Dankjewel voor dit mini college.

  • Annet

    Wat mooi en ontroerend.
    Een van de vele geweldige mogelijkheden van het werken met beelden.
    Tot onze kennismaking op 7 juli a.s.
    Ik kijk ernaar uit💞

Laat een reactie achter

Uw e-mailadres wordt niet weergegeven.