Piet van Veldhuizen studeerde theologie en sociale ethiek in Utrecht, Lublin en Warschau en promoveerde in 2004 met een dissertatie in de bijbelwetenschappen. Hij is werkzaam als protestants predikant, vertaler van onder andere het boek God 9.0, tekstschrijver voor diverse bladen over bijbelexegese en ‘paranormale’ verschijnselen én docent Nieuwe transpersoonlijke denkrichtingen voor studenten Transpersoonlijk & Energetisch Werken aan de Academie. Wat inspireert hem?

Een bijzonder gevoel voor het transpersoonlijke

Het is een trilogie waarvan deel drie nog niet is verschenen: De Zusterklokken en Het Zustertapijt. Geschreven door Lars Mytting, een Noorse schrijver die doorbrak met het non-fictieboek De man en het hout. Dat is een bevlogen handboek voor hakkers, stapelaars en stokers, en ik herinner me dat de aanbevelingen voor dat boek een beetje klonken als een Hornbachreclame. Maar ook in de romans van Mytting kom je voortdurend hout tegen, zo intens dat je het voelt en ruikt, je krijgt maar nét geen splinters in je vingers bij het omslaan van de pagina’s.

Mytting is een meeslepend verteller. Ik verdwijn in zijn wereld als ik hem lees, ik verlang ernaar als ik aan het werk ben en ik heb een soort heimwee zodra een boek uit is. Dat had ik ook bij zijn roman De vlamberken die zich voor een groot deel op Shetland afspeelt – om af te kicken van het landschap en het bijbehorende weer ben ik de hele Britse politieserie Shetland nog een keer aan het kijken.

Drie grote krachten

Maar terug naar De Zusterklokken: die romantrilogie (in wording) prijs ik graag aan omdat er een bijzonder gevoel voor het transpersoonlijke in meespeelt. Het verhaal speelt grotendeels in Mytting’s eigen geboortestreek, het Gudbrandsdal juist ten noorden van Lillehammer. Een belangrijk hoofdpersonage in het eerste deel is een predikant van de Lutherse staatskerk die aan het einde van de 19e eeuw aan het werk moet in een afgelegen boerendorp met een middeleeuwse staafkerk. Er zijn drie grote krachten werkzaam: het oudnoorse mythische natuurgeloof dat diep in de mensen zit, het dogmatische protestantisme dat de predikant geacht wordt te brengen en de wereld van wetenschap en technische vooruitgang die via de krant en de spoorwegen gloort op een paar uur rijden van het dorp. De dominee heeft een passie voor wetenschap en vooruitgang, maar komt er in een lang leven allengs meer achter dat het mythische weten van de dorpsbewoners diep geworteld is in de werkelijkheid.

Historisch onderzoek

Mytting heeft voor zijn boeken gedegen historisch onderzoek gedaan. Het boerendorp is fictief, maar alles in de omgeving en de historische kontekst klopt. Dat geldt in al zijn boeken: je leert de Europese geschiedenis op een nieuwe manier kennen zonder dat de schrijver uit zijn vertellersrol valt. Je leert hoe je de zeis hanteert, waaraan je een marterhuid herkent, hoe Schotse ruiten in de klederdracht van het Gudbrandsdal terechtkwamen – maar zonder dat Mytting ooit in een docentenpose hoeft te komen.

Lars Mytting laat je de rijkdom proeven van een door-en-door echte wereld.

Grenservaringen

Ik word blij van de manier waarop grenservaringen een rol spelen in het boek: een plek in de kerk waar decennia lang iets blijft hangen van iemand die er tijdens een winterse kerkdienst is gestorven; droombeelden die op een niet-opgelegde manier voorspellend blijken te zijn; mensen en dingen uit het verleden die verschijnen als schimmen of stemmen waarvan je een moment later niet meer zeker weet of ze er waren. Lars Mytting laat je de rijkdom proeven van een door-en-door echte wereld.