De invloed en doorwerking van een zomercollege Werken met metaforen

Door Annet Hoeijmans-Boon

Op een zonnige zomeravond in juli neem ik deel aan één van de zomercolleges van de Academie. Het thema is: Werken met metaforen bij rouw en verliesverwerking. Werken met metaforen is al vele jaren vertrouwd voor mij. Toch voel ik nieuwsgierigheid bij het lezen van de uitnodiging. Ik blijf leergierig en vind ontwikkeling belangrijk. Benieuwd naar de aanpak, de inwerking en de uitwerking geef ik me op en stel me open voor wat komen gaat.

Er was een grote groep belangstellenden. Na de inleiding van docent Tineke van Asseldonk, met daarin verweven haar eigen ervaringen uit de praktijk, worden alle aanwezigen uitgenodigd zelf aan de slag te gaan. Om zelf te ervaren wat zojuist in een theoretisch kader gepresenteerd is. Een mooie opbouw. Ook wel spannend. Er worden ons meerdere keuzemogelijkheden gepresenteerd. Ik kies voor de creatieve schrijfopdracht: Het verhalendoosje.

Het verhalendoosje

Tineke licht de opdracht toe: “Kies een doosje en maak er jouw doosje van. Versier het met de aanwezig creatieve middelen. Zet het dan op je hand. Kijk naar de binnenkant en kijk verder dan je ogen zien. Hier zit het verhaal dat erop wacht om verteld te mogen worden… Pak dan pen en papier en ga schrijven. Schrijf door tot je niet verder kan. Kijk dan opnieuw in je doosje! Misschien zit er iets verstopt? Hoe zou je dit verhaal willen afsluiten zodat het doosje weer dicht mag?”

Met veel plezier, spelend als kinderen, gaan we in ons groepje mannen en vrouwen aan de slag. Mijn verhalendoosje versier ik met allemaal leuke teksten. Eenmaal klaar zet ik het doosje op mijn geopende handen om te kijken én te voelen welk verhaal er verteld mag worden. Ik begin te schrijven. De woorden komen spontaan tot mij en rijgen zich aaneen tot zinnen.

Verdriet welt zachtjes omhoog. “Wat kom je me vertellen?” vraag ik in stilte.

Er was eens…

“Een verborgen programma, dat onbewust invloed heeft…” is de eerste zin die ik opschrijf. Ik voel dat ik ineens van een opgewekte en vrolijke stemming terechtkom in een eenzame gemoedsstemming die ik van heel vroeger ken, verbonden met ervaringen van ‘een buitenbeentje zijn’. Verdriet welt zachtjes omhoog. “Wat kom je me vertellen?” vraag ik in stilte.

Ineens is daar een heldere innerlijke stem:

Woorden en gedachten geven richting aan de kwaliteit van je leven. Dat weet je toch? Het is tijd dat je duidelijk en helder vertelt over de dieptestructuur in jou waarin een andere samenleving en een ander wereldbeeld levendig aanwezig zijn. Een wereld waarin zingeving en betekenisgeving essentiële waarden zijn en waar we steeds dieper beseffen dat we zelf verantwoordelijk zijn voor onze gedachten, gevoelens en handelingen. Een wereld waar doorgaande ontwikkeling plaatsvindt en vreugde en verwondering leidende principes zijn…

De bewuste koers

De woorden nemen me mee en mijn stemming verandert weer in vreugde en vrolijkheid. Ja, dat is de bewuste koers van mijn leven, zo voel en herken ik het. Dan volgt een sprookjesachtig verhaal over een dolfijn die me uitnodigt en meeneemt op een avontuurlijke innerlijke reis. Ik kom terecht in een grot, gevuld met een zacht magisch licht en rondom mij allemaal spiegels. Kijkend in die spiegels zie ik tot mijn verwondering niet mijn eigen spiegelbeeld maar allerlei andere beelden: een oude indiaanse vrouw, een dansend kind, een Afrikaanse man, een sjamaan, een boerin op het land… Magisch!

Dan is de afgesproken tijd om en ik besluit het verhaal een open einde te geven.

Het woord ‘buitenbeentje’ is een ‘identiteit’ met bijbehorend gedrag dat allang niet meer past.

Doorwerking

In de weken die volgen voel ik weemoed. Ik besef dat ik afscheid neem van een onbewuste geestelijke conditie en gedrag uit mijn jonge jaren waarin ik me onbegrepen en een buitenbeentje heb gevoeld. Het woord ‘buitenbeentje’ is een ‘identiteit’ geworden, met bijbehorend gedrag dat allang niet meer past. Een jas waar ik uitgegroeid ben. Het verborgen en geconditioneerde ‘programma’, getriggerd door bepaalde woorden en situaties, past niet langer. Ik ben me daar al veel langer bewust van. Toch speelt het onverwachts op de achtergrond nog mee en zorgt, als het op de voorgrond komt, voor een kort lontje of een verdrietige stemming.

De scheppende kracht van het onbewuste

Opnieuw ben ik me bewust geworden van de scheppende kracht van het geestelijk onbewuste en het belang van scholing en ontwikkeling hierin. Via persoonlijke ontwikkeling groeit het inzicht in onszelf.

We raken vertrouwd met de kracht van keuzes, verantwoordelijkheid en focus. We leren gebruik te maken verbeelding en ‘gedachtenkracht’. We creëren gezamenlijk een nieuw fundament vanuit een ruimer referentiekader van de Ziel en scheppen langzaam maar zeker een nieuwe bedding/routekaart. We leren denken in mogelijkheden en duurzame ontwikkelingen.

Gaandeweg dienen zich dan ‘grenservaringen’ aan. Deze ervaringen laten ons kennismaken met het transpersoonlijke bewustzijn. Een nieuwe dimensie en frequentie in Bewustzijn. Spannend en tegelijkertijd ook uitnodigend om met andere ogen te (leren) kijken.

Ter afsluiting

Dit zomercollege herinnerde mij eraan dat woorden ons gevangen kunnen houden en dat woorden ons ook vrij kunnen maken. Zo schrijft Edith Eger ook over de verschillende geestelijke gevangenissen in haar prachtige boek: Het geschenk. Taal is dus niet de beleving, maar beschrijft de beleving die eraan voorafgaat!

 

Annet (1948) is al vele jaren getrouwd, trotse moeder en oma. Ze studeerde o.a. Spirituele Psychotherapie en is werkzaam geweest binnen het bedrijfsleven als communicatietrainer. Zij heeft een eigen praktijk – Ennoia: centrum voor bewustwording – en werkt vanuit het fundamentele vertrouwen dat alle potentie voor verandering zich bevindt binnen het individu. Zo inspireert ze de ander via intuïtieve ontwikkeling zijn/haar eigen antwoorden te ontdekken en tot expressie te brengen.