“Ik heb mijn hele leven gezorgd voor anderen”, zei Corrie. “Dat kan toch niet mijn levensdoel zijn?” Een vrouw van 55 keek de andere deelnemers en mij aan. Het was tijdens de tweede avond van de cursus Je levensmissie op het spoor komen. Corrie was verpleegkundige op de spoedeisende hulp in een ziekenhuis geweest. Door een bedrijfsongeval raakte ze enkele jaren geleden arbeidsongeschikt. Ook in de privésfeer ging het zorgen voor anderen door.
“Waarom doe ik dit allemaal?” is de onderliggende vraag van Corrie. Terwijl de andere deelnemers met een opdracht bezig zijn, richt ik me tot Corrie. “Wat maakt dat je er aan twijfelt?”, vraag ik. Door de jaren heen heb ik een zesde zintuig ontwikkelt of iemand daadwerkelijk over zijn levensdoel spreekt. Bij Corrie twijfel ik er eigenlijk niet aan. Ze straalt als ze over ‘haar zorg voor anderen’ spreekt. Daarbij wordt ze ‘de beste uitvoering van haar zelf’. Haar ogen weerspiegelen de liefde voor diegenen die ze verpleegt en verzorgt.
Haar antwoord is verrassend. “Andere mensen hebben vaak commentaar op de manier waarop ik zorg”, zegt ze terwijl de tranen langzaam uit haar ogen druppelen. Mijn vraag raakt haar pijn vol. Juist deze pijn bevat ook dat wat er nodig is om de pijn te veranderen. “Ik ben er teveel met m’n hart bij betrokken”, zegt ze. “Dus, jij doet het anders dan anderen?”, vat ik haar antwoord samen. Corrie kijkt me aan en er ontstaat plotsklaps een ‘luchtigheid’. “Ja”, zegt ze.
“Zou het zo kunnen zijn, dat je oud-collega’s voor anderen zorgen omdat het hun baan is?”, vraag ik. Dat herkent Corrie onmiddellijk. “Zou er een verschil kunnen zitten tussen zorgen als het je baan of als het je levensdoel is?”, nodig ik haar uit tot reflectie. Ik laat ons gesprek verstillen voordat ik toevoeg “Een levensdoel leven kan niet zonder je hart”. Een glimlach breekt door op haar gezicht. Ze ziet haar twijfel nu in een ander licht. Ik weet dat ze nu steeds meer kan gaan geloven, dat ze haar levensdoel gevonden heeft.
Ellen van Son is zingevingstherapeute bij Bureau Integer en docent aan de Academie voor Geesteswetenschappen.
Prachtig:)