Mijn naam is Nelleke Schreuders. Na mijn studie aan de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen, begin 2000, heb ik als leerkracht in het speciaal onderwijs gewerkt met zeer moeilijk lerende kinderen. De communicatie met kinderen en jongeren die niet kunnen spreken of een beperkte woordenschat hebben heeft mij heel veel geleerd, vooral over mijzelf. Bij hen gaat het in zuiverste vorm om wie ik ten diepste ben om contact te kunnen leggen.

Binnen het vrijeschool onderwijs werkte ik vervolgens als kleuterjuf, waar ik van mijn leerlingen leerde dat verwondering van binnenuit komt. En dat het van groots belang is om deze verwondering in het hele ‘mens worden’ niet kwijt te raken. De natuur en haar wetmatigheden is voor mij de inspiratiebron die ons keer op keer laat verwonderen als we weten waar te kijken.

Dan het heden; naast mijn werk als leerkracht ben ik als geestelijk begeleider in opleiding verbonden aan de Tobiasschool in Zeist. Daar heb ik individuele gesprekken met kinderen en collega’s, waarbij mijn verwondering en de opgedane inzichten in wie ik als mens ben de wind in mijn zeilen zijn. Wie ik ben en wat ik meeneem in contact met anderen is van waarde, misschien wel meer dan de cognitieve kennis die ik over dat contact heb.

Ik ben moeder van drie tieners en woon met hen en onze twee katten op de Utrechtse Heuvelrug.

“ ‘Het gaat erom dat je kijkt’, zei de vis.

‘Waarnaar?’

’Niet naar wat je hoopt te vinden’, zei de vis. ‘Maar naar wat er is’.”

(Uit ergens dichtbij van Daan Remmerts de Vries)

Nelleke is docent bij de opleiding Verlies-, Rouw- & Stervensbegeleiding.