Door Ingrid Schippers

Jarenlang schilderde ik mijzelf in mijn autobiografische schrijverijen enigszins als slachtoffer af. Geboren als enig kind, kleinkind en nichtje in een intellectuele omgeving, zag ik mezelf als een soort overbelaste Atlas in de onderste punt van een omgekeerde piramide staan. Ik was een van nature spiritueel kind, dat niets anders wilde dan geaccepteerd worden door haar ouderen. 

Mijn ‘probleem’ – zo durfde ik pas ongeveer rond mijn veertigste te bekennen – was dat ik een stemmetje binnenin me droeg dat regelmatig aangaf dat er meer was tussen hemel en aarde dan wetenschappelijk bewezen kon worden. Het maakte dat ik me in mijn keurige opvoeding heel vaak eenzaam voelde. 

Pas onlangs kon ik, dankzij de inzichtelijke begeleiding van Ellen van Son en de steun van mijn medestudenten, voor het eerst formuleren wat mij had geholpen om toch redelijk ongeschonden uit deze innerlijke strijd te komen. Dan heb ik het over mijn recent hervonden sleuteltalent van ‘De Dwarsligger’.

In bibliotheken en de catacomben van mijn droomwereld gaan mijn dwarsligger en ik sinds mijn prille levensbegin op zoek naar wat ik intuïtief als een diepere waarheid ervaar. Daarbij vertel ik mezelf dat het eigenlijk wel gunstig was om zonder religie opgevoed te worden, omdat dat mij nu de vrijheid geeft een eigen weg te vinden binnen de spiritualiteit.

Na een korte incubatietijd van dit nieuwe zelfbeeld, ben ik inmiddels doorgegroeid naar Dwarsligger 2.0. Het is té gemakkelijk om alleen mijn afkomst de schuld te geven van mijn spirituele eenzaamheid. Er is een reden geweest waarom juist ik die geboortegrond ooit heb uitgekozen. 

Een herinnering die in dat kader de laatste tijd veelvuldig bij me opkomt betreft een ontmoeting van zo’n 15 jaar geleden waarbij ik mezelf ‘bij toeval’, georganiseerd door een groep vriendinnen, op de behandeltafel van een chakralezeres terugvond. 

“Je bent al in heel wat vorige levens spiritueel actief geweest,” zei ze tegen me, “maar elke keer wanneer je je kop boven het maaiveld uitstak werd die afgehakt.” 

Die mededeling resoneerde enorm. Ik wilde een prachtig analytisch antwoord geven dat ze met een abrupt handgebaar tegenhield en toevoegde: “…en daarom heb je in dit leven besloten om onder de radar te blijven.” Voor het eerst in 45 jaar werd me toen duidelijk dat ik er medeverantwoordelijk voor ben, dat mijn spiritualiteit tot dan toe zorgvuldig onder de duim werd gehouden. 

Tot op de dag van vandaag vind ik het lastig om mijn levensbestemming, datgene wat mijn leven zin geeft, te manifesteren.  Ik vlucht regelmatig in lanterfanten en uitstelgedrag.  Dat gezegd hebbend, ervaar ik ook hoe mijn gang door de Academie me in staat stelt de ui steeds weer een laagje verder te pellen. Het is zeker – net als de ongeplande sessie met de chakralezeres – geen toeval dat ik er terecht ben gekomen en via elke module op geheel eigen wijze weer een stukje verder kom. Nu op naar Dwarsligger 3.0!

Ingrid Schippers studeert Transpersoonlijke Counseling aan de Academie voor Geesteswetenschappen. In haar praktijk Energy Counseling combineert zij persoonlijke groei met energetisch lichaamswerk.

Inspiratiebron: colleges ‘Zingeving en Levensbestemming’, docent: Ellen van Son, Academie voor Geesteswetenschappen