Door Academie-student Ingrid Schippers
Het gebeurde totaal onverwacht op een zonnige namiddag op de terugreis van Utrecht naar Den Haag, na een volle zaterdag op de Academie van Geesteswetenschappen. De novemberzon zweefde laag boven de horizon, als een grote oranje bal boven mijn bestemming. Ik observeerde enigszins verwonderd hoe ik me omhuld voelde door een zeker geluksgevoel, alsof ik net geprezen was om iets wat ik goed had gedaan.
Doorgaans laat ik me vrij snel meevoeren in de logistiek van wat er verder nog moet op een dag. Op dat moment echter, daar in mijn eentje in mijn auto, voelde ik me volledig op mijn plek, op het juiste moment, en mocht de klok even stil blijven staan.
De sfeer van de studiedag hing nog om me heen. Zowel bij het college ‘familieopstellingen’ van Yvonne Woordes als bij ‘nieuwe transpersoonlijke denkrichtingen’ van Piet van Veldhuizen, was het thema ‘onderlinge verbondenheid’ aan de orde geweest.
Bij Yvonne ondervond ik als representant hoe ik de karakteristieken had weten te weerspiegelen van iemand van wie ik niets afwist, anders dan dat het de vader van de cliënt uit de opstelling was. In het middagcollege sprak Piet van Veldhuizen over eenheid, heelheid en eeuwigheid, waarbij ik vooral getroffen werd door het voor mij totaal nieuwe feitje dat Calvijn eigenlijk best een levensgenieter was die van een wijntje hield en dat hij ondanks 25 herschrijvingen van zijn Institutio Christiane Religionis, nooit helemaal uit zijn eigen gedachtenspinsels is gekomen waar het ‘predestinatie’ betreft. Dat maakte hem in één klap heel menselijk en veel sympathieker voor me.
Terwijl ik over dit alles zat te mijmeren, werd mijn oog getrokken naar twee vliegtuigstrepen die zich wit aftekenden tegen de kraakblauwe hemel. Normaal gesproken zou ik een dergelijk beeld nauwelijks in me opnemen. Dit keer werd ik echter totaal onverwacht in beslag genomen door het beeld van de mensen die in die vliegtuigen zaten. Ik voelde hun aanwezigheid. Hoe onzichtbaar ze ook waren, voor mij zaten ze heel waarneembaar daar hoog boven in de lucht. Plotseling ervaarde ik dat ze op hetzelfde moment – ieder afzonderlijk met een eigen levensverhaal – aanwezig waren in dezelfde wereld als ik, terwijl ik midden in mijn eigen levensverhaal over de A12 reed. Het was een ervaring die me van ‘alleen in de auto’ naar een moment van verbondenheid bracht, waarvan het geluksgevoel me al vooruit was gegaan.
Zo’n besef wordt in onze nuchtere hedendaagse materie-georiënteerde wereld een ‘wonderlijke’ ervaring genoemd, die slechts met moeite een weg vindt naar een beschrijving die de ervaring eer aan doet. Doordat ik deel uitmaak van deze wereld, bezie ik dergelijke ervaringen ook van de nuchtere kant. Er kan immers, gezien vanuit het wetenschappelijk denken, niets aan gewogen, aan gemeten of van beschreven worden. Toch zijn het juist die momenten, die onbewezen, onvoorspelbare ervaringen, die ertoe doen. Momenten waarop je een glimp opvangt van een nieuw stukje bewustwording, van iets origineels, waarbij een tipje van de sluier wordt opgelicht. Daarachter strekt zich in plaats van een horizon, de weidsheid van ongekende mogelijkheden uit – alles kan en alles is…
Met dankbaarheid denk ik terug aan die novembermiddag op de A12.
Ingrid Schippers studeert Transpersoonlijke Counseling aan de Academie voor Geesteswetenschappen. In haar praktijk Energy Counseling combineert zij persoonlijke groei met energetisch lichaamswerk.
Inspiratiebron: colleges ‘familieopstellingen’, docent: Yvonne Woordes || colleges ‘nieuwe transpersoonlijke denkrichtingen’, docent: Piet van Veldhuizen, Academie voor Geesteswetenschappen