Onlangs bereikte ons het vreselijke nieuws dat onze student en oud-predikant Harry Jaspers Focks op 68-jarige leeftijd aan de gevolgen van een ernstig fietsongeluk is overleden. Onze gedachten gaan uit naar zijn familie en vrienden die dit verlies een plek moeten gaan geven.

Enkele van onze studenten heeft onder woorden gebracht wat hij voor hen betekende.

Harry was een hele betrokken medestudent. Hij genoot van de opleiding.

Wanneer ik met hem sprak, dan zei hij vaak: “Interessant hè” of “Boeiend hoor, hier leer je over het leven”.

Harry sprak vaak over dat we niet te snel moeten proberen te oordelen en ook niet te veroordelen. Een ‘open’ benadering van de medemens vond hij belangrijk. Maar hij besefte tegelijkertijd dat dat ook moeilijk is. Het is een gedachte die je ook in de bijbel kunt teruglezen.

Harry was en bleef een dominee. Hij kwam op voor de ‘zwakkeren’. Hij was zorgzaam en voelde zich verantwoordelijk voor onze groep

Hanneke

Boudewijn De Groot – Verdronken Vlinder

Zo te sterven op het water met je vleugels van papier
Zomaar drijven na ‘t vliegen in de wolken drijf je hier
Met je kleuren die vervagen zonder zoeken zonder vragen
Eindelijk voor altijd rusten en de bloemen die je kuste
Geuren die je hebt geweten
Alles kan je nu vergeten
Op het water wieg je heen en weer
Zo te sterven op het water met je vleugels van papier

Als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht
Als een vlinder altijd vrij en voor het leven op de vlucht
Wil ik sterven op het water maar dat is een zorg van later
Ik wil nu als vlinder vliegen op de bloemenblaadren wiegen
Maar zo hoog kan ik niet komen
Dus ik vlieg maar in mijn dromen
Altijd ben ik voor het leven op de vlucht
Als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht

Om te leven dacht ik je zou een vlinder moeten zijn
Om te vliegen heel ver weg van alle leven alle pijn
Maar ik heb niet langer hinder van jaloersheid op een vlinder
Want zelfs vlinders moeten sterven laat ik niet mijn vreugd bederven
Ik kan zonder vliegen leven
Wat zal ik nog langer geven
Om een vlinder die verdronken is in mij
Om te leven hoef ik echt geen vlinder meer te zijn

Schrijvers: Frank B. Boudewijn de Groot, Lennaert H Nijgh

Eveline

Voor mij was Harry een voorbeeld omdat hij zijn onzekerheid durfde te tonen. En dat was volgens mij ook juist zijn kracht. Hij betekende juist daarom veel voor mensen omdat hij luisterde naar hun verhaal, zocht naar wijsheid bij mensen. Wijsheid die hij zelf bezat, bleef hij toetsen in gesprek met anderen, zoals met ons bij alle onderwerpen die in de opleiding langs kwamen.

Birgit

Zo bevlogen en enthousiast zoals Harry kon zijn, iedere keer weer. Ik ga die dynamiek missen die jij in onze lessen meebracht door te Zijn. Als geen ander verstond jij de kunst om ons te prikkelen met vragen en stellingen, daarover in discussie én in gesprek gaan. Vaak moesten wij ook om jou lachen wanneer jij jezelf stop zette als je doordraafde. Jouw pretogen wanneer we weer iets lekkers hadden meegenomen voor elkaar was een genot om te zien. De gretigheid die jij tentoon spreidde bij ieder nieuw blok, al had jij daar soms meer verstand van dan de docent. Je was een spons en een groot voorbeeld dat je nooit te oud bent om open te blijven staan wat het leven brengt.

Monica

Harry… Wat een schok.

Lig ik hier zelf in de kreukels en dan hoor ik van mijn zus dat jij ook in de kreukels ligt. Maar op deze manier dood, daar verras je me mee.

Harry, ons gesprek op de gang samen alleen zal me altijd bij blijven en zal me helpen in keuzes en het pad dat ik mag lopen. Want jij zag dat pad al.

Bedankt hiervoor. Harry… het gaat je goed op je nieuwe pad!

Suleika