“Je kunt niet géén levensvisie hebben,” zegt onze docent Peter Kortekaas tijdens de module Model Existentiële Zielzorg. We leren aan de hand van dit model een gestructureerde aanpak voor het voeren van gesprekken als geestelijk begeleider. Centraal hierin staat het woord ‘levensvisie’ en het is dus niet verwonderlijk dat dit woord regelmatig valt tijdens de colleges. En hoewel mijn klasgenoten en ik inmiddels met levensvisie vertrouwd zijn geraakt, houdt het voor mij toch iets ongrijpbaars.
Hoe leg ik in begrijpelijke taal uit wat een levensvisie is? Voor mij is studeren niet alleen college volgen en artikelen lezen, maar ook een persoonlijk proces waarin ik de aangereikte lesstof in eenvoudige woorden probeer te vatten. Pas dan krijg ik het gevoel dat ik begrijp waar het over gaat. Mijmerend over de vraag wat een levensvisie is, klinkt op de radio “I Did It My Way” van Frank Sinatra. Ineens weet ik het: in dit nummer bezingt hij zijn levensvisie.
Tjeu van Knippenberg noemt de mens een reiziger tussen geboorte en dood, die tijdelijk de aarde bewoont. Ons leven is onlosmakelijk verbonden met tijd en ruimte. Ook dat van Sinatra wanneer hij zijn talloze reizen bezingt. Maar ook zijn doorleefde gevoel van liefde en plezier, en verdriet en spijt. Hij heeft een vol leven gehad. Maar er is meer, want als hij terugblikt op de laatste jaren van zijn leven zingt hij met loepzuivere overtuiging door de aanzwellende muziek: “To think I did all that. And may I say, not in a shy way. Oh no, no, not me. I did it my way”.
Sinatra heeft het niet alleen gedáán – “I did it” – maar nog belangrijker is de manier waarop: “my way”. Het staat voor de kleur die hij aan zijn leven gaf, want: “I faced it all and I stood tall”. Het raakt me dat hij laat doorschermen dat my way in de loop van zijn leven steeds prominenter is geworden. Hij adviseert ons dan ook om my way zonder schroom te doen. Dat moeilijke woord levensvisie springt niet zozeer naar voren bij wát wij in die tijd en ruimte op aarde doen, maar vooral bij hóe we dit doen. I did it kan dus niet zonder my way. En onze levensvisie, my way, is de ongrijpbare glinstering van onze bron. Het is de glinstering die ons handelen in tijd en ruimte bedding geeft.
Literatuurbronnen
Van Knippenberg, T. (2018). Existentiële zielzorg. Tussen naam en identiteit. Kampen. Uitgeverij Van Warven
Sinatra, F. (2020, Oktober 2). I Did It My Way
Over Ellen van Son
Ellen van Son is als directeur van de Academie voor Geesteswetenschappen tot haar eigen verrassing weer in de schoolbanken terecht gekomen. En wel in die van de terugkomklas voor de beroepsopleiding van Geestelijk Begeleider, onlangs erkend door Stichting Kwaliteitsregister Geestelijke Verzorgers (SKGV). Oud-studenten komen dit studiejaar terug om via een op maat gemaakt onderwijsprogramma alsnog dit erkende diploma te halen.
Wil je weten hoe het Ellen in de opleiding vergaat? De blog die ze bijhoudt over het werk van een geestelijk begeleider en vooral ook over wat de opleiding persoonlijk met haar doet, vind je vanaf nu op onze website.